Jay Basten: een brok vrolijke energie

BROUWHUIS De naam Jay Basten zal niet meteen iedereen iets zeggen, maar zie je zijn gezicht erbij dan weet je het: Jay liet jarenlang zijn haar groeien om het vervolgens te laten afknippen voor Stichting Haarwensen. Daarnaast zit de jongen vol humor en is een graag geziene gast bij Basic-Fit, waar hij samen met zijn vader traint. Tijd om eens met hem in gesprek te gaan!

Door: Wendy Lodewijk

Jeugdlintje

We spreken af in de sportschool, zijn ouders Patrick en Audrey en trainer Jesse sluiten aan bij het gesprek. Jay is 14 jaar oud, woont in Brouwhuis en gaat naar het Jan van Brabant College Deltaweg. Hij kreeg vorig jaar een jeugdlintje uitgereikt, onder andere vanwege zijn inzet voor Stichting Haarwensen. Audrey laat me het lintje en een foto van die bijeenkomst zien. Als ik vraag hoe hij erbij kwam om zijn haar te laten groeien, blijkt dat hij op tv, bij het Jeugdjournaal, zag dat een meisje een pruik nodig had omdat ze ernstig ziek was. Dat heeft hem aan het denken gezet en sindsdien liet hij zijn haar groeien om te kunnen doneren. Vorig jaar is het haar daarvoor afgeknipt. “Het was wel raar om ineens een kort kapsel te hebben”, vertelt Jay. Ik zit in mijn hoofd nog bij het moment dat Jay besloot zijn haar te laten groeien. Wat een ontzettend lief gebaar. Terecht dat hij hiervoor een jeugdlintje heeft gekregen. Het moment van uitreiken kwam wel als een verrassing. “Ik zou naar een voorstelling van Claudia de Breij gaan in het Speelhuis”, lacht Jay. “Maar hij had niets in de gaten”, vult Audrey hem aan. “Eerst zag hij zijn oma, later ook zijn mentor en voormalige meester, maar nog altijd ging er geen lampje branden. Pas toen zijn vriend ineens verscheen, had Jay het door: we gaan vanavond niet Claudia de Breij.” Het was voor Jay wel een spannende avond, maar uiteindelijk natuurlijk een mooie bekroning op zijn heldendaad.

Sport als uitlaatklep

Jay heeft autisme en was daarom aan het begin van ons gesprek wat verlegen en gaf korte antwoorden. Dat is ook niet zo vreemd, we hadden elkaar hiervoor nog nooit ontmoet. Als we een kwartiertje verder zijn, is Jay ‘ontdooid’ en ontpopt zich als een ware entertainer. Zonder een blad voor de mond te nemen, neemt hij met enige regelmaat zijn ouders op de hak. Vaak ben ik de vraag die ik wil stellen alweer kwijt, omdat ik zo moet lachen. Wat een gezelligheid! Dit zijn de leukste interviews.

Audrey vertelt dat Jay moeite heeft met prikkels verwerken. “We hebben ontdekt dat sport hiervoor als een goede uitlaatklep werkt. Nu traint hij, samen met zijn vader, twee keer per week met Jesse van Bravofit. Hij werkt aan zijn conditie en doet aan krachttraining. Hiervoor heeft hij jarenlang op kickboksen gezeten. Sport is gezond voor iedereen, maar voor Jay nog een beetje meer. Dankzij de trainingen, heeft hij geen medicijnen nodig!”, vertelt Audrey vrolijk. Audrey is kinderpsycholoog en Patrick heeft een sportopleiding gedaan. Samen weten ze dus goed hoe een en ander werkt in het lichaam van hun zoon. Duidelijk is dat ze alles op alles zetten om hun zoon op een fijne manier te laten opgroeien. “Hij heeft zichzelf nu goed onder controle, houdt zich goed staande en weet zijn grenzen te bewaken. Ondanks dat hij al het nodige heeft meegemaakt.”

De grens opzoeken met fitness

Als ik vraag waarom hij nu voor fitness gekozen heeft, weet Jay het niet zo goed. “Het is gewoon leuk”, is zijn korte antwoord. Patrick licht verder toe: “Hij heeft er zelf voor gekozen. Kickboksen was hij op een gegeven moment een beetje ontgroeid. Hij was ook te sterk voor leeftijdsgenootjes.” Jay is namelijk niet gebouwd als een 14-jarige jongen. Hij heeft de lengte van een volwassen kerel en heeft de daarbij horende spierbundels. “Hij zoekt regelmatig de grens op van wat hij kan en dat kan met fitness uitstekend”, legt Patrick uit. Jesse bevestigt dit: “Jay is iemand vol positiviteit, iemand die alles eruit wil halen wat erin zit. Soms komt hij met uitdagingen als 100 crunches of 100 pull-ups en deze volbrengt hij dan ook alsof het niets is. Het trainen met zijn vader blijkt ook een goede combinatie; ze maken grappen over en weer, maar bovenal motiveren ze elkaar. Ze pushen elkaar tot het uiterste. Ik kan de heren alleen maar grote complimenten geven hoe zij dit aanpakken.”

Vrolijkheid ten top

Zowel Patrick als Audrey zijn trots op hun zoon en met hoeveel passie hij dit aanvliegt. “Het is een brok energie, hij is onvermoeibaar.” Jay: “Ja, ik kan oefeningen gewoon dubbel doen omdat meneer (knikkend naar zijn vader) dan weer staat te hijgen. Daar blijf ik niet op wachten.” We lachen. Ik zag deze opmerking niet aankomen, maar het typeert Jay wel. Grapjes maken, plezier hebben, genieten en ervoor gaan. Vrolijkheid ten top. En dat valt niet alleen mij op. Audrey vertelt: “Lars Sijbers, de huidige jeugdburgemeester, heeft tegen Jay gezegd dat hij moet solliciteren op zijn functie. Dat geeft ons toch het gevoel dat we het goed doen als ouders.” Daar ben ik het volledig mee eens. Ik heb alleen maar heel veel respect voor dit gezin.

Aan het eind van het gesprek kom ik erachter dat het vandaag, 2 april, WereldAutismeDag is. Toeval bestaat niet? Patrick en Jay gaan aan de slag met Jesse. Ik loop nog even mee om actiefoto’s te schieten en zie dat zich een soort drie-eenheid vormt. Ze hebben er alle drie veel plezier in en halen het beste in elkaar naar boven. Tussen de bedrijven door zegt Patrick nog tegen me hoe goed het hem doet om zijn zoon zo bezig te zien. Met een lach op mijn gezicht verlaat ik de sportschool.