Afbeelding

Ons Marij vertelt: Groetjes uit Lourdes

Algemeen

Deze week zit ik op een heul speciale plek op deze wereld. Ik ben in Lourdes op bedevaart samen met 10 Helmonders en ook pastoor Van de laar uit Uden en (gepensioneerd) diaken Ton Schepens zijn onder andere mee.

Een diaken heb ik effe gegoogled (ik wist niet wat het inhield). Dat is een doener, nou Ton voldoet echt aan deze beschrijving, want hij regelt alles en is overal bij betrokken. Maar samen met ons waren nog heel veel anderen van buiten Helmond mee, een vol vliegtuig vertrok vanaf Maastricht naar Lourdes met het Huis voor de Pelgrim.

Onze week is helemaal verzorgd en wij worden ontzorgd en dompelen ons onder in dit fenomeen. De miste weten natuurlijk wat Lourdes inhoudt. Lourdes, een stadje aan de voet van de Franse Pyreneeën, staat bekend als de grootste katholieke bedevaartplaats ter wereld. In 1858 is hier de maagd Maria achttienmaal verschenen aan de toen 14-jarige Bernadette Soubirous. Sindsdien wordt dit kleine stadje met slechts 13 duizend inwoners bezocht door 5 miljoen toeristen per jaar uit 140 landen en heeft het na Parijs de hoogste hoteldichtheid van Frankrijk. En dees jaar ook bezocht door ons.

Het stikt hier van de religieuze winkeltjes vol met Maria-snuisterijen. Overal is het Lourdeswater te koop in wel 20 verschillende soorten fleskes, alleen met dat al kijkte oe ogen uit. Als we voet zetten op het heiligdom worden we gelijk omarmd door een warm gevoel. We kijken onze ogen uit en kijken sprakeloos rond. We lopen op met Annemie Lijten uit ons Helmond die ook met de Damiaanparochie mee is, voor de 15de keer is ze hier. We bombarderen haar gelijk tot onze privégids. Wat weet ze veel, ze vertelt ons wat we zeker allemaal moeten gaan zien, we zeggen gelijk: we lopen gewoon met jou mee Annemie, dan zien we zeker alles.

Ik ben samen met Lenie Klaasen en Carla van de Broek van het Hout. We hebben het gezellig samen en vinden het alle 3 geweldig om hier te zijn. Het is ontzettend indrukwekkend en voor ons zal het waarschijnlijk een once in a lifetime zijn. Ook hebben we iemand geadopteerd die alleen reist: Maarten Janssen sluit gezellig aan bij ons en wij nemen hem mee onder onze vleugels deze dagen. Of ie daar echt blij mee is weet ik niet, maar da we aan tafel gezellige praat hebben samen dat weet ik heel zeker.

We lopen mee in de lichtjesprocessie, de procession au flambeau. dit is een zeer speciaal moment voor een pelgrim. Het is geweldig, zeer indrukwekkend. Wij zijn deze week pelgrims en vonden die lichtjesprocessie een wow-moment waar je aangeraakt wordt door iets en nee niet Lenie die op menne schouder klopt, nee mijn ziel werd hier geraakt. Iets wat ik nog nooit eerder heb gevuuld. Maar ook de Nederlandse mis bij de grot van Bernadette maakt ons sprakeloos.

De reden dat ik naar Lourdes ben gegaan is dat ik dit eigenlijk samen met mijn moeder ooit zou doen een 30 jaar geleden, maar ze werd ziek en het is er nooit van gekomen. Dat knaagde aan me en ik dacht: ooit ga ik dit nog afmaken mam, vur jou. En dat is nu, met haar foto en haar beeldje van Peerke Donders loop ik hier overal heen. Ik voel de verbinding met ons mam duidelijk, ik voel haar aanwezigheid en ja misschien verbeeld ik het me, maar voor mijn gevoel is ze erbij en dat is alles wat telt. Ze kijkt haar ogen uit, dat weet ik zeker. Dit is helemaal ons mam der ding. Met die gedachte beleef ik deze week, samen met haar en met een aantal Helmonders, onze reis naar Lourdes. Maar zo hebben veel mensen een reden om hier aanwezig te zijn, maar mijn vinkje kan na al die jaren geplaatst worden.

Wij genieten nog een paar dagen hier op het heiligdom en we genieten ook van de mooie missen van pastoor Van de Laar en Ton Schepens die onze Nederlandse missen hier voorgaan. Ook voor hen moet dit toch keiskôn zijn om hier missen te meugen doen. 

We lopen hier niet doelloos rond, want alles is helemaal keigoed georganiseerd. We gaan nog een volle dag de Pyreneeën in en ‘s avonds gaan we boven op de kerk naar de lichtjesprocessie kijken. Dat moet de WOW-factor zijn. Een tip van Sien, zij is acoliet in Uden. Een acoliet is eigenlijk unne grote volwassen misdienaar, wist ik ook nie. Wa leer ik toch veul deze week. Elke dag is een dag van verbazing met veel indrukken, maar ook veel gezelligheid ervaren we. 

Lenie en Carla, bedankt dat jullie met me mee zijn gegaan. Samen met jullie is het zoveel leuker als in men eentje en wa kende gullie veul kerkliedjes meezingen zeg.

Op de foto zie je Carla, Lenie en Francis van Broekhuizen, de operazangeres die ook met onze reis mee was. 

Lourdes, wat vind ik jou machtig mooi.

Ik zeg deze week: bonjour.

Tot volgende week.